گالاکتوره تولید و ترشح شیر در زنان است که نتیجه شیردهی فیزیولوژیک نیست.
ترشحات شیری پستان در طی یک سال پس از بارداری و قطع شیردهی معمولاً فیزیولوژیک است.
گالاکتوره بیشتر در نتیجه هیپرپرولاکتینمی ناشی از مصرف دارو یا میکروآدنوم هیپوفیز و در موارد کمتر کم کاری تیروئید، نارسایی مزمن کلیه، سیروز، ماکروآدنوم هیپوفیز، ضایعات هیپوتالاموس یا علل غیرقابل شناسایی است.
برای زنان پیش از یائسگی که با گالاکتوره مراجعه می کنند باید آزمایش بارداری انجام شود.
علاوه بر پرولاکتین و سطح هورمون محرک تیروئید، عملکرد کلیه نیز باید ارزیابی شود.
داروهایی که در ایجاد هیپرپرولاکتینمی نقش دارند در صورت امکان باید قطع شوند.
در صورتی که سطح پرولاکتین و هورمون محرک تیروئید طبیعی باشد و ترشحات برای بیمار دردسرساز نباشد، نیازی به درمان گالاکتوره نیست.
در صورتی که علت هیپرپرولاکتینمی پس از بررسی دارو و ارزیابی آزمایشگاهی مشخص نباشد، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی از غده هیپوفیز باید انجام شود.
کابرگولین داروی ارجح برای درمان هیپرپرولاکتینمی است.
در صورتی که سطح پرولاکتین بهبود نیابد و علائم با وجود دوزهای بالای کابرگولین و در بیمارانی که نمی توانند درمان آگونیست دوپامین را تحمل کنند، علائم ادامه پیدا کند، ممکن است جراحی ترانس اسفنوئیدال ضروری باشد.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
شکستگی لگن یکی از علل شایع ناتوانی است و میزان مرگ و میر ناشی از آن در یک سال به 30 درصد می رسد.
عوامل خطر غیر قابل تغییر عبارتند از: وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین تر، سن بالاتر، جنس زن، شکستگی قبلی، بیماری متابولیک استخوان و بدخیمی استخوان.
عوامل خطر قابل تغییر عبارتند از: شاخص توده بدنی پایین، داشتن پوکی استخوان، افزایش خطر سقوط، داروهایی که خطر سقوط را افزایش می دهند یا تراکم استخوان را کاهش می دهند و مصرف مواد مخدر.
شکستگی های لگن با درد قدامی کشاله ران، ناتوانی در تحمل وزن، یا کوتاهی طول، کشیده شدن به داخل و چرخش بیرونی اندام ظاهر می شوند.
معمولاً رادیوگرافی ساده برای تشخیص کافی است، اما در صورت وجود شک به شکستگی با وجود رادیوگرافی معمولی باید ام آر آی انجام شود.
درمان جراحی در عرض 24 تا 48 ساعت پس از شکستگی، نتایج را بهتر می کند.
شکستگی‌ها معمولاً با جراحی، با رویکرد بر اساس نوع و محل شکستگی درمان می‌شوند.
می توان از بیهوشی نخاعی یا عمومی استفاده کرد.
برای بیمارانی که کاندیدای جراحی خوبی نیستند، می توان درمان غیرجراحی را در نظر گرفت.
قبل و بعد از عمل آنتی بیوتیک های آنتی استافیلوکوک برای جلوگیری از عفونت مفاصل تجویز می شود.
داروها برای پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی نیز توصیه می شود.
پزشکان باید نسبت به وجود دلیریوم که یک عارضه شایع پس از عمل است، هوشیار باشند.
به راه افتادن زودهنگام بعد از عمل و به دنبال آن توانبخشی، نتایج را بهبود می بخشد.
مراقبت های بعدی با افزایش فعالیت بدنی، ارزیابی ایمنی خانه و به حداقل رساندن مصرف داروهای چندگانه بر پیشگیری تمرکز دارد.
دو شکستگی کمتر شایع لگن نیز ممکن است رخ دهد: شکستگی های فشاری گردن فمور و شکستگی های نارسایی.
شکستگی های فشاری گردن فمور معمولاً در رقصندگان 20 تا 30 ساله، ورزشکاران استقامتی و سربازان رخ می دهد که اغلب به دلیل بار زیاد تمرین است.
شکستگی های نارسایی به دلیل استحکام استخوان در معرض خطر، بدون ضربه در زنان یائسه رخ می دهد.
اگر این شکستگی‌ها شناسایی و درمان نشوند، می‌توانند به شکستگی‌های کامل و جابجا شده با نرخ بالایی از جوش نخوردن و نکروز آواسکولار پیشرفت کنند.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
اختلالات اضطرابی شایع ترین مشکلات روانپزشکی در کودکان و نوجوانان است که تقریباً از هر 12 کودک یک نفر و از هر 4 نوجوان یک نفر به آن مبتلا هستند.
اختلالات اضطرابی شامل فوبیاهای خاص، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب جدایی، آگورافوبیا، اختلال هراس و اختلال اضطراب فراگیر است.
عوامل خطر عبارتند از: سابقه اختلالات اضطرابی والدین، استرس های اجتماعی-اقتصادی، قرار گرفتن در معرض خشونت و تروما.
بعنوان خدمات پیشگیرانه، غربالگری اختلالات اضطرابی در کودکان هشت سال و بالاتر توصیه می شود.
شواهد کافی برای حمایت از غربالگری در کودکان کمتر از هشت سال وجود ندارد.
علائم اختلالات اضطرابی در کودکان و نوجوانان مشابه علائم بزرگسالان است و می تواند شامل علائم فیزیکی و رفتاری مانند دیافورز، تپش قلب و کج خلقی باشد.
باید دقت کرد که علائم یک اختلال را از ترس‌ها و رفتارهای رشدی عادی، مانند اضطراب جدایی در نوزادان و کودکان نوپا، متمایز کرد.
چندین اقدام غربالگری معتبر برای ارزیابی اولیه و نظارت مداوم مفید هستند.
درمان شناختی رفتاری و مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین، اصلی‌ترین درمان هستند و ممکن است به صورت تک‌درمانی یا ترکیبی مورد استفاده قرار گیرند.
پیش آگهی با مداخله زودهنگام، حمایت از بیماران و همکاری حرفه ای بهبود می یابد.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
تغذیه با شیر مادر در سراسر جهان به عنوان روش ارجح تغذیه نوزادان شناخته شده است، اما گاهی اوقات به دلیل ترس از آسیب رساندن به نوزاد از داروی مادر، دوران شیردهی کوتاه می شود.
مقدار دارویی که وارد شیر مادر می شود بر اساس غلظت سرمی مادر و خواص دارویی دارو متفاوت است.
هنگام تجویز داروها برای یک بیمار شیرده، باید آنهایی که کمترین خطر را برای نوزاد دارند انتخاب شوند و دوز آن باید قبل از طولانی ترین فاصله خواب نوزاد باشد.
تجویز کنندگان باید از منابع علمی به روز و دقیق استفاده کنند.
هنگامی که بیماری های سلامت روان در دوران شیردهی رخ می دهد، اغلب با داروهایی که در دوران بارداری موثر بوده اند، اولویت باید به درمان موثر مادرداده شود.
اکثر داروهای ضد افسردگی با شیردهی سازگاری دارند.
داروهای محرک ممکن است باعث کاهش تولید شیر شوند.
انسولین، متفورمین و سولفونیل اوره های نسل دوم معمولاً برای درمان دیابت در دوران شیردهی ترجیح داده می شوند، اما داروهای جدیدتر نیاز به احتیاط دارند زیرا در دوران شیردهی مطالعه نشده اند.
داروهای تنفسی و بینی برای آسم و رینیت آلرژیک بعید است بر نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می شوند تأثیر بگذارد.
استامینوفن و ایبوپروفن مسکن های ارجح در دوران شیردهی هستند.
مصرف مواد افیونی توسط مادر می تواند باعث خواب آلودگی نوزاد شود.
مکمل های گیاهی از نظر خطر ناخالصی ها و عدم مطالعه اثرات آن بر روی نوزادان شیرده مطمئن نیستند.
ضد بارداری های غیر هورمونی و فقط پروژستینی بر ضد بارداری های خوراکی ترکیبی ارجحیت دارند.
ماده حاجب برای سی تی اسکن یا ام آر آی در دوران شیردهی نگران کننده نیست، اما استفاده از رادیوداروها، مانند ید 131، می تواند در شیر ترشح شده و خطر را برای نوزاد افزایش دهد.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مسئول سالانه میلیون ها مراجعه به پزشک است.
اگرچه ویروس ها باعث بیشتر عفونت های حاد دستگاه تنفسی فوقانی می شوند، اما مطالعات نشان می دهد که بسیاری از عفونت ها بی جهت با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند.
از آنجایی که مصرف نامناسب آنتی بیوتیک منجر به عوارض جانبی می شود، به مقاومت آنتی بیوتیکی کمک می کند و هزینه های غیرضروری را به همراه دارد، پزشکان خانواده باید رویکردی مبتنی بر شواهد و عاقلانه را برای استفاده از آنتی بیوتیک ها در بیماران مبتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی اتخاذ کنند.
آنتی بیوتیک ها نباید برای سرماخوردگی، آنفولانزا، کووید-19 یا لارنژیت استفاده شوند.
شواهد از مصرف آنتی بیوتیک در اکثر موارد اوتیت میانی حاد، فارنژیت استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A و اپی گلوتیت و در درصد محدودی از موارد رینوسینوزیت حاد حمایت می کنند.
چندین استراتژی مبتنی بر شواهد برای بهبود مناسب بودن تجویز آنتی بیوتیک برای عفونت های حاد دستگاه تنفسی فوقانی شناسایی شده است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
مونونوکلئوز عفونی یک سندرم ویروسی است که با تب، فارنژیت و لنفادنوپاتی خلفی گردنی مشخص می شود.
این بیماری معمولاً توسط ویروس اپشتین بار ایجاد می شود و اغلب نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله را مبتلا می کند.
انتقال اولیه از طریق تماس شخصی نزدیک با فرد آلوده به خصوص بزاق دهان است.
آزمایشات مقرون به صرفه و کارآمد آزمایشگاهی اولیه برای مونونوکلئوز عفونی حاد شامل شمارش کامل خون با افتراق سلولی (برای ارزیابی بیش از 40 درصد لنفوسیت ها و بیش از 10 درصد لنفوسیت های غیر معمول) و آزمایش آنتی بادی هتروفیل سریع است.
تست آنتی بادی هتروفیل دارای حساسیت 87 درصد و ویژگی 91 درصد است اما می تواند در کودکان کمتر از پنج سال و در بزرگسالان در هفته اول بیماری نتیجه منفی کاذب داشته باشد.
وجود آنزیم‌های کبدی بالا، ظن بالینی مونونوکلئوز عفونی را در نتیجه آزمایش آنتی‌بادی هتروفیل منفی افزایش می‌دهد.
آزمایش آنتی ژن-آنتی بادی کپسید ویروسی اپشتین بار حساس‌تر و اختصاصی‌تر است، اما گران‌تر است و پردازش آن نسبت به آزمایش سریع آنتی‌بادی هتروفیل بیشتر طول می‌کشد.
درمان مونونوکلئوز عفونی حمایتی است.
استفاده روتین از داروهای ضد ویروسی و کورتیکواستروئیدها توصیه نمی شود.
دستورالعمل های فعلی توصیه می کنند که بیماران مبتلا به مونونوکلئوز عفونی به مدت سه هفته از شروع علائم در فعالیت های ورزشی شرکت نکنند.
برای تعیین زمان بازگشت به فعالیت باید از روش تصمیم گیری مشترک (پزشکان و بیماران) استفاده شود.
بیماران نقص ایمنی (اکتسابی یا ارثی) در معرض خطر بیماری شدید و عوارض قابل توجهی هستند.
عفونت ویروس اپشتین بار با 9 نوع سرطان از جمله لنفوم هوچکین، لنفوم غیر هوچکین و کارسینوم نازوفارنکس و برخی بیماری های خود ایمنی مرتبط است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
هیپوکالمی و هیپرکالمی زمانی رخ می دهند که سطح پتاسیم سرم به ترتیب کمتر از 3.5 میلی اکی والان در لیتر یا بیشتر از 5.0 میلی اکی والان در لیتر باشد.
سازمان جهانی بهداشت مصرف حداقل 3510 میلی گرم پتاسیم در روز را برای سلامت قلب و عروق بهینه توصیه می کند.
هیپوکالمی در اثر کاهش مصرف، ضایعات کلیوی، از دست دادن دستگاه گوارش یا جابجایی بین سلولی ایجاد می شود.
ویژگی های هیپوکالمی شدید که نیاز به درمان فوری دارند شامل سطح سرمی پتاسیم 2.5 میلی اکی والان در لیتر یا کمتر، ناهنجاری های الکتروکاردیوگرافی یا علائم عصبی عضلانی است.
علت زمینه ای باید برطرف شود و سطح پتاسیم اصلاح شود.
اگر بیمار عملکرد طبیعی دستگاه گوارش و سطح سرمی پتاسیم بیش از 2.5 میلی اکی والان در لیتر داشته باشد، راه خوراکی ترجیح داده می شود.
هیپرکالمی به دلیل اختلال در دفع کلیوی، جابجایی بین سلولی یا افزایش دریافت پتاسیم ایجاد می شود.
الکتروکاردیوگرافی اختلالات هدایت قلبی را شناسایی می کند اما ممکن است با سطح پتاسیم سرم ارتباط نداشته باشد.
درمان اورژانسی برای بیمارانی با علائم و نشانه های بالینی (مانند ضعف عضلانی، فلج) یا در صورت وجود ناهنجاری های الکتروکاردیوگرافی توصیه می شود.
درمان حاد ممکن است شامل کلسیم داخل وریدی، انسولین، بی کربنات سدیم، دیورتیک ها و آگونیست های بتا باشد.
دیالیز ممکن است در صورت وجود بیماری کلیوی پیشرفته، نارسایی شدید کلیوی، یا آزادسازی مداوم پتاسیم در نظر گرفته شود.
پاتیرومر و سیکلوسیلیکات سدیم زیرکونیوم از رسوب دهنده های پتاسیم جدیدترهستند و ممکن است در هیپرکالمی مزمن یا حاد استفاده شوند.
پلی استایرن سولفونات سدیم با عوارض جانبی جدی دستگاه گوارش همراه است.
مدیریت طولانی مدت اختلالات پتاسیم شامل اصلاح شرایط زمینه ای، مشاوره غذایی و تنظیم داروهای مسبب آن است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
اختلالات گیجگاهی فکی بین 5 تا 12 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و با علائمی مانند سردرد، دندان قروچه، درد در مفصل گیجگاهی فکی، افتادن یا صدای کلیک فک، گردن درد، وزوز گوش، سرگیجه، کاهش شنوایی و احساس بیش از حد صدا ظاهر می شود.
علائم شایع در معاینه فیزیکی شامل حساسیت مفصل گیجگاهی فکی و عضلات اطراف آن و عضلات گیجگاهی و اختلال بسته شدن و سروصدای است.
تشخیص بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی است.
با این حال، در صورت شک در تشخیص، استفاده از سی تی اسکن یا ام آر آی توصیه می شود.
درمان غیردارویی شامل آموزش به بیمار (به عنوان مثال، بهداشت خواب خوب، رژیم غذایی نرم) و فیزیوتراپی است.
درمان دارویی شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، سیکلوبنزاپرین، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و گاباپنتین است.
ممکن است تزریق مفاصل گیجگاهی فکی با هیالورونات سدیم، پلاسمای غنی از پلاکت و پرولوتراپی دکستروز در نظر گرفته شود، اما شواهد سودمندی آن ضعیف است.
ارجاع به جراح دهان و فک و صورت برای موارد مقاوم به درمان اندیکاسیون دارد.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
درد مفصل پلی آرتیکولار پنج یا چند مفصل را درگیر می کند و می تواند التهابی یا غیر التهابی باشد.
دو مورد از شایع ترین علل پلی آرتریت مزمن، استئوآرتریت، به ویژه در بیماران مسن تر، و آرتریت روماتوئید است که حداقل 0.25٪ از بزرگسالان در سراسر جهان را مبتلا می کند.
ارزیابی اولیه باید شامل یک تاریخچه دقیق از علائم بیمار، با تمرکز بر التهاب، محل درد، مدت زمان علائم، وجود علائم سیستمیک و هرگونه قرار گرفتن در معرض عوامل بیماری زا باشد که می تواند باعث آرتریت شود.
قرمزی، گرمی یا تورم در مفصل نشان دهنده سینوویت و التهاب مفصل است.
یک رویکرد سیستماتیک به معاینه فیزیکی که الگوی درگیری مفصل و وجود سینوویت را ارزیابی می‌کند، می‌تواند به محدود کردن تشخیص افتراقی کمک کند.
برای تایید تشخیص موارد مشکوک باید از آزمایشات آزمایشگاهی، آسپیراسیون مفصلی و مطالعات تصویربرداری استفاده شود.
فاکتور روماتوئید و آزمایش آنتی بادی پپتید سیترولین دار حلقوی در صورت وجود نگرانی در مورد آرتریت روماتوئید مفید هستند.
اگرچه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی در شناسایی تغییرات و التهاب استخوانی فرسایشی بسیار حساس است، ولی رادیوگرافی معمولی روشی استاندارد برای ارزیابی تصویربرداری اولیه آرتریت روماتوئید است.
سونوگرافی اسکلتی عضلانی نیز می تواند ابزار مفیدی برای تشخیص یافته هایی باشد که از تشخیص آرتریت التهابی پشتیبانی می کنند.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
تونسیلیت یا التهاب لوزه ها تقریباً 0.4 درصد از مراجعات سرپایی را تشکیل می دهد.
تونسیلیت در 70 تا 95 درصد موارد به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می شود.
با این حال، عفونت های باکتریایی ناشی از استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) در 5 تا 15 درصد از بزرگسالان و 15 تا 30 درصد از بیماران 5 تا 15 ساله باعث بروز التهاب لوزه می شود.
تمایز استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A از سایر علل باکتریایی یا ویروسی فارنژیت و لوزه مهم است زیرا خطر پیشرفت به عوارض سیستمیک تر مانند آبسه، گلومرولونفریت حاد، تب روماتیسمی و مخملک پس از عفونت با گروه بتا وجود دارد.
برای تشخیص استرپتوکوک همولیتیک ابزارهای تشخیصی مختلفی در دسترس هستند، از جمله سیستم‌های امتیازدهی معتبر مبتنی بر علائم و تست‌های آزمایشگاهی دهان و حلق و سرم.
درمان بر مراقبت های حمایتی متمرکز است و اگر استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A شناسایی شود، پنی سیلین باید به عنوان آنتی بیوتیک خط اول استفاده شود.
در موارد التهاب لوزه مکرر، اگر کمتر از هفت بار در سال گذشته، کمتر از پنج بار در سال در دو سال گذشته یا کمتر از سه بار در سال در سه سال گذشته بوده است، به شدت توصیه می‌شود که مراقب بیماران باشید.
لوزه‌ها یا سنگ‌های لوزه به‌طور انتظاری مدیریت می‌شوند و سنگ های لوزه کوچک یافته‌های بالینی رایج هستند. به ندرت، اگر آنها بیش از حد بزرگ شوند که به خودی خود دفع نشوند، به مداخله جراحی نیاز است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی