پلی‌میالژیا روماتیکا و آرتریت سلول غول‌پیکر بیماریهای التهابی هستند که عمدتاً در افراد 50 سال و بالاتر رخ می‌دهند و بیشترین میزان بروز آن در سنین 70 تا 75 سالگی است.
پلی میالژیا روماتیکا شایع تر است و معمولاً با علائم اصلی، درد عضلانی پروگزیمال و نشانگرهای التهابی بالا ظاهر می شود.
تشخیص پلی میالژیا روماتیکا بالینی است و شامل حداقل دو هفته درد عضلانی پروگزیمال، علائم عمومی و افزایش ESR یا CRP است.
درمان پلی میالژی روماتیکا شامل گلوکوکورتیکوئیدها با دوز متوسط با کاهش طولانی مدت است.
آرتریت سلول غول پیکر که به عنوان آرتریت تمپورال نیز شناخته می شود، معمولاً با سردرد جدید، اختلالات یا تغییرات بینایی، علائم عمومی، حساسیت پوست سر در هنگام لمس و علائم شریان گیجگاهی خود را نشان می دهد،
نشانگرهای التهابی به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
برای تشخیص باید از بیوپسی شریان تمپورال استفاده شود.
با این حال در زمانی که جواب بیوپسی منفی یا در دسترس نیست، سونوگرافی دوبلکس رنگی، تصویربرداری MRI و PET ممکن است مفید باشد.
همه بیماران مشکوک به آرتریت سلول غول پیکر باید بطور تجربی درمان گلوکوکورتیکوئید با دوز بالا دریافت کنند زیرا این بیماری در صورت عدم درمان ممکن است منجر به کوری شود.
توسیلیزوماب توسط سازمان غذا و دارو برای آرتریت سلول غول پیکر تایید شده است و باید علاوه بر گلوکوکورتیکوئیدها برای درمان اولیه در نظر گرفته شود.
پلی میالژیا روماتیکا و آرتریت سلول غول پیکر به سرعت به دوز مناسب گلوکوکورتیکوئیدها پاسخ می دهند، اما معمولاً نیاز به درمان طولانی مدت دارند و میزان عود بالایی دارند.
بنابراین، نظارت بر عوارض جانبی مرتبط با گلوکوکورتیکوئید و علائم عود ضروری است.
متوترکسات ممکن است به عنوان یک مکمل برای گلوکوکورتیکوئیدها در بیماران مبتلا به پلی میالژی روماتیکا یا آرتریت سلول غول پیکر که در معرض خطر بالای عود هستند در نظر گرفته شود.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
ارزیابی معنوی فرصتی را برای تقویت رابطه بیمار و پزشک و ترکیب دیدگاه های بیمار فراهم می کند که ممکن است تأثیر قابل توجهی بر تصمیم گیری بالینی داشته باشد.
مطالعات متعدد نشان داده اند که انتظارات بیماران از بحث های معنوی در محیط خدمات پزشکی و تندرستی برآورده نمی شود.
موانع بیان شده توسط پزشکان شامل کمبود زمان، آموزش و تجربه است.
رویکردهای پزشکان برای ارزیابی و گنجاندن معنویت در محیط مراقبت بهداشتی متفاوت است.
ارزیابی معنوی زمانی توصیه می‌شود که بیمار در بیمارستان بستری شده باشد، در حین بستری افت بالینی قابل‌توجهی داشته باشد، در حال دریافت خدمات روانی اجتماعی برای درمان اختلال مصرف مواد یا خدمات تسکینی باشد.
ابزارهای ارزیابی معنوی عبارتند از: یادداشت باز، که موضوع را آغاز می کند و بر رویکرد مکالمه تکیه می کند، و سؤالات با رویکردی ساختاریافته برای تعیین ارتباط معنویت با سلامت کلی بیمار و تدوین خدمات تندرستی شخصی سازی شده.
اگرچه پزشکان باید به حقوق بیمارانی که نمی‌خواهند در مورد این موضوع بحث کنند، احترام بگذارند، اما مطالعات متعدد نشان می‌دهد که ارتباط معناداری بین مداخلات معنوی و بهبود نتایج سلامت روانی و جسمی وجود دارد.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
اندومتریوز یک بیماری التهابی است که به دلیل وجود بافت آندومتر در مکان‌های خارج رحمی ایجاد می‌شود و می‌تواند روده، مثانه و تمام ساختارهای صفاقی را درگیر کند.
اندومتریوز یکی از شایع ترین اختلالات زنانه است که تا 10 درصد از افراد در سنین باروری را مبتلا می کند.
تظاهر اندومتریوز می تواند بسیار متفاوت باشد، از ناباروری در افراد بدون علامت گرفته تا درد ناتوان کننده لگن، دیسمنوره، و علائم گوارشی یا ادراری مرتبط با عادت ماهیانه.
تشخیص آندومتریوز در سطح خدمات تندرستی اولیه اغلب چالش برانگیز است که منجر به تشخیص و درمان تاخیری می شود.
اگرچه سونوگرافی ترانس واژینال برای ارزیابی آندومتریوز در قسمت های عمقی لگن استفاده می شود تا سایر علل درد لگن را رد کند، در صورتی که مشکوک به اندومتریوز عمیق نفوذی باشید انجام ام آر آی ترجیح داده می شود.
لاپاراسکوپی با بیوپسی روش قطعی برای تشخیص است، اگرچه چندین انجمن زنان و زایمان، درمان تجربی را بدون تشخیص فوری جراحی توصیه می کنند.
داروهای ضد بارداری ترکیبی هورمونی با یا بدون داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی گزینه‌های خط اول در درمان علائم هستند و عوارض جانبی قابل تحملی دارند.
درمان‌های خط دوم شامل آگونیست‌های گیرنده هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) یا آنتاگونیست‌های گیرنده GnRH و دانازول است.
مهارکننده های آروماتاز برای بیماری های شدید کاربرد دارند.
همه این داروها موثر هستند اما ممکن است عوارض جانبی دیگری ایجاد کنند.
در صورتی که درمان تجربی بی اثر باشد، و تشخیص و درمان فوری ضروری باشد یا بیماران تمایل به بارداری داشته باشند، ارجاع به متخصص زنان برای درمان جراحی اندیکاسیون دارد.
درمان‌های جایگزین مزایای محدودی در کاهش علائم درد دارند، اما ممکن است نیاز به بررسی بیشتر داشته باشند.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
اسکیزوفرنی شایع ترین اختلال روانی روان پریشی است و افراد مبتلا دو تا چهار برابر بیشتر از جمعیت عادی مرگ و میر دارند.
عوامل ژنتیکی و محیطی خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش می دهند و اختلال مصرف مواد (به ویژه حشیش) ممکن است قوی ترین ارتباط را داشته باشد.
اسکیزوفرنی معمولا در سنین جوانی ایجاد می شود و با وجود علائم مثبت و منفی مشخص می شود.
علائم مثبت شامل توهم، هذیان و گفتار نامنظم است.
علائم منفی عبارتند از: عاطفه کم رنگ، کم حرفی، طفره رفتن، غیراجتماعی بودن و بی لذتی.
علائم باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته باشد و حداقل برای یک ماه شدید باشد تا تشخیص داده شود.
از آنجایی که اسکیزوفرنی ناتوان کننده است، باید با داروهای ضد روان پریشی درمان شود و درمان زودهنگام ناتوانی طولانی مدت را کاهش می دهد.
درمان باید فردی باشد و نظارت بر اثربخشی و عوارض جانبی مهم است.
بیماران با اولین دوره روان پریشی که برای آنها تشخیص رسمی اسکیزوفرنی داده می شود باید در یک برنامه مراقبت تخصصی هماهنگ و منسجم درمان شوند.
آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم بهترین درمان خط اول هستند زیرا علائم خارج هرمی کمتری ایجاد می‌کنند.
بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که با آنتی سایکوتیک های نسل دوم درمان می شوند در معرض خطر بیماری های قلبی عروقی هستند و باید حداقل سالانه غربالگری متابولیک و مشاوره با مداخلاتی برای جلوگیری از افزایش وزن و تشویق به ترک سیگار دریافت کنند.
اسکیزوفرنی مقاوم به درمان باید با کلوزاپین درمان شود.
درمان های کمکی شامل الکتروشوک درمانی، داروهای ضد افسردگی و رفتار درمانی شناختی برای روان پریشی است.
خانواده و حمایت اجتماعی کلیدهای بهبود نتایج هستند.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
مری بارت یک تغییر پیش بدخیم مری است، با این حال، تبدیل به آدنوکارسینوم بدخیم مری در بیماران بدون دیسپلازی نادر است.
تخمین زده می شود که شیوع مری بارت تا 5.6 درصد از جمعیت ایالات متحده باشد.
عوامل خطر برای مری بارت عبارتند از بیماری ریفلاکس معده، چاقی، سن بالای 50 سال، جنسیت مرد، مصرف دخانیات و سابقه خانوادگی مری بارت یا آدنوکارسینوم مری.
بیمارانی که علائم ریفلاکس مزمن معده به مری و عوامل خطر را دارند باید برای غربالگری در نظر گرفته شوند.
تغییرات مخاطی مری بارت در هنگام آندوسکوپی فوقانی دیده می شود، بیوپسی تشخیص را تایید می کند و مشخص می کند که آیا دیسپلازی وجود دارد یا خیر.
نحوه درمان مری بارت به وجود و شدت دیسپلازی بستگی دارد، درمان آندوسکوپی دیسپلازی خطر تبدیل شدن به بدخیمی را کاهش می دهد.
پیگیری بیماران پس از تشخیص برای نظارت بر دیسپلازی و تشخیص و درمان آدنوکارسینوم مری در مراحل اولیه توصیه می شود.
برای کنترل علائم ریفلاکس و احتمالاً کاهش خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری باید به بیماران مبتلا به مری بارت درمان با مهارکننده پمپ پروتون داده شود.
استاتین ها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و آسپرین با کاهش خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری در بیماران مبتلا به مری بارت مرتبط هستند، با این حال، آنها نباید به طور کلی در صورت عدم وجود نشانه دیگری تجویز شوند.
مزایای غربالگری و پیگیری بیماران در کاهش مرگ و میر نامشخص است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
ادم یک علامت بالینی رایج است که ممکن است پاتولوژی های متعددی را نشان دهد.
ادم تجمع مایع در بخش بینابینی درنتیجه عدم تعادل همودینامیک مویرگی است.
مزمن بودن و محیطی بودن ادم راهنمایی برای ارزیابی آن است.
داروها (به عنوان مثال، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد التهابی، هورمون ها) می توانند سبب ادم شوند.
ارزیابی اولیه با انجام پانل متابولیک پایه، آزمایشات عملکرد کبد، آزمایش عملکرد تیروئید، سطح پپتید ناتریورتیک مغز و نسبت پروتئین ادرار به کراتینین آغاز می شود.
بر پایه معیارهای تصمیم‌گیری معتبر، مانند خروپف، خستگی، مشاهده، فشارخون، شاخص توده بدنی، سن، اندازه گردن و جنسیت می‌توان تصمیم‌گیری در مورد احتمال بیماری ترومبوآمبولیک وریدی و آپنه انسدادی خواب را برآورد کرد.
ادم حاد یک طرفه اندام تحتانی نیاز به ارزیابی فوری ترومبوز وریدی عمقی با آزمایش d-dimer یا سونوگرافی فشاری دارد.
برای بیماران مبتلا به ادم مزمن دو طرفه اندام تحتانی، سونوگرافی داپلکس همراه با رفلاکس می تواند به تشخیص نارسایی مزمن وریدی کمک کند.
بیماران مبتلا به ادم ریوی یا افزایش سطح پپتید ناتریورتیک مغز باید برای ارزیابی نارسایی قلبی تحت اکوکاردیوگرافی قرار گیرند.
لنف ادم اغلب یک تشخیص بالینی است، اگر تشخیص نامشخص باشد می توان لنفوسینتی گرافی انجام داد.
درمان ادم برپایه علت ایجاد آن است.
دیورتیک ها موثر هستند اما باید فقط برای علل سیستمیک ادم استفاده شوند.
عصاره دانه شاه بلوط شواهدی با کیفیت متوسط برای بهبود ادم ناشی از نارسایی مزمن وریدی نشان می‌دهد.
درمان فشاری برای اکثر علل ادم موثر است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
شب ادراری به عنوان بی اختیاری ادرار شبانه تعریف می شود که حداقل دو بار در هفته در کودکان پنج سال و بالاتر رخ می دهد.
تقریباً 14 درصد از کودکان هر سال بدون درمان به طور خود به خودی بهبود می یابند.
انواع شب ادراری عبارتند از شب ادراری بدون علامت و شب ادراری تک علامتی اولیه و ثانویه.
شب ادراری تک علامتی با شب ادراری بدون بی اختیاری ادرار در روز مشخص می شود.
پاتوفیزیولوژی شب ادراری تک علامتی اولیه ممکن است به دلیل اختلال برانگیختگی خواب، تولید بیش از حد ادرار، ظرفیت ذخیره سازی کوچک مثانه، یا فعالیت بیش از حد عضله مثانه (دترسور) باشد.
کودکان مبتلا به شب ادراری بدون علامت، علائمی در طول روز و شب دارند که ناشی از انواع علل زمینه ای است.
تاریخچه عمیق جزء جدایی ناپذیر ارزیابی اولیه است.
برای همه انواع شب ادراری، باید یک معاینه فیزیکی جامع و آزمایش ادرار برای کمک به شناسایی علت انجام شود.
مهم است که به خانواده تذکر داده شود که شب ادراری تقصیر کودک نیست.
درمان باید با اصلاح رفتار شروع شود، که سپس به درمان هشدار شب ادراری و دسموپرسین خوراکی تبدیل می شود.
درمان هشدار شب ادراری به احتمال زیاد موفقیت درازمدت ایجاد می کند.
دسموپرسین باعث بهبود زودتر علائم می شود.
درمان شب ادراری تک علامتی ثانویه و شب ادراری بدون علامت باید در درجه اول بر علت اصلی تمرکز داشته باشد.
برای موارد مقاوم به درمان که در آن ناهنجاری های زمینه ای دستگاه تناسلی ادراری یا اختلالات عصبی بیشتر است، باید ارجاع به اورولوژیست انجام شود.
توصیه های کلیدی برای طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
اگرچه نادر است، اما آسیب های سر و گردن به دنبال ورزش می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
بنابراین، درمان به موقع و مناسب حیاتی است.
آمادگی های کافی برای پزشک ورزشگاه ضروری است و قبل از رسیدن به خط کناری شروع می شود.
شناخت مربی ورزشی و کارکنان پشتیبانی، ایجاد یک زنجیره فرماندهی و برنامه عملیات اضطراری، و داشتن تمام تجهیزات مناسب در دسترس برای آمادگی بازی یا تمرین مهم هستند.
در مسابقات ورزشی، پزشکان باید دید واضحی نسبت به زمین بازی داشته باشند و در صورت لزوم دسترسی آسان به زمین داشته باشند.
هنگام انجام ارزیابی در زمین ورزشکاری که حرکت نمی کند، اعم از هوشیار، ناخودآگاه یا با کاهش هوشیاری، باید آسیب سر و گردن را در نظر گرفت و ورزشکار آسیب دیده باید روی تخته ستون فقرات با تثبیت ستون فقرات گردنی قرار گیرد و برای ارزیابی بیشتر به بخش اورژانس منتقل شود.
عموماً هنگام انتقال ورزشکار آسیب دیده کلاه و پد بر روی آنها باقی می ماند.
ضربه مغزی یکی از شایع ترین آسیب های سر و گردن در ورزشکاران است و در صورت مشکوک شدن به ضربه مغزی، ورزشکار نمی تواند در همان روز به بازی بازگردد.
شکستگی بینی همیشه نیاز به جااندازی بسته فوری ندارد.
شکستگی های اربیتال، فک بالا، یا فک پایین نیاز به انتقال به بخش اورژانس دارند.
درصورت کنده شدن دندان، زمان مهم است و کاشت مجدد باید ظرف 30 دقیقه پس از آسیب انجام شود.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
عواقب پس ازکووید حاد به عنوان کووید طولانی شناخته می شود، که تقریباً 10٪ تا 30٪ از صدها میلیون نفری را که به کووید حاد مبتلا شده اند را تحت تأثیر قرار می دهد.
کووید طولانی مدت را به عنوان وجود علائم جدید، بازگشتی یا مداوم مرتبط با کووید-19 حاد که بیش از 28 روز باقی می‌مانند، تعریف می‌کند.
تشخیص کووید طولانی می‌تواند بر اساس تشخیص بالینی قبلی کووید باشد و برای تأیید عفونت نیازی به واکنش زنجیره‌ای پلیمراز مثبت یا نتیجه آزمایش آنتی‌ژن ندارد.
بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت طیف وسیعی از علائم، از جمله درد شکم، آنوسمی، درد قفسه سینه، اختلال شناختی (مه مغزی)، سرگیجه، تنگی نفس، خستگی، سردرد، بی خوابی، تغییرات خلقی، تپش قلب، پارستزی و ضعف پس از ورزش و فعالیت بدنی را گزارش می کنند.
تظاهرات متغیر است و علائم می تواند نوسان داشته باشد یا ادامه یابد و عود کند و بهبود یابد.
رویکرد تشخیصی این است که کووید طولانی را از عوارض حاد کووید، بیماری های همراه قبلی، آشکارسازی بیماری های قبلی، عفونت مجدد، نگرانی ها ازعفونت حاد جدید و عوارض بیماری طول کشیده، بستری شدن در بیمارستان یا ایزوله شدن، متمایز کند.
بسیاری از علائم نشان‌دهنده کووید طولانی معمولاً در سطح مراقبت‌های اولیه دیده می‌شوند و مدیریت بیماری را می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی تثبیت‌شده و مراقبت‌های حمایتی بهبود بخشید.
اگرچه چندین دارو برای درمان خستگی ناشی از کووید طولانی مدت پیشنهاد شده است، شواهدی مبنی بر استفاده از آنها در حال حاضر وجود ندارد.
استراتژی های درمان جامع برای کووید طولانی مدت شامل بحث در مورد میزان و صرفه جویی در مصرف انرژی روزانه، برنامه‌های بازگشت مرحله‌ای به فعالیت فردی، هدایت‌شده بر اساس علائم؛ حفظ هیدراتاسیون کافی و رژیم غذایی سالم؛ و درمان بیماری های زمینه ای است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
تعداد زیادی از افراد جامعه محصولات تنباکو را استفاده می کنند.
استعمال سیگار علیرغم اثرات شناخته شده آن بر سلامت، علت اصلی بیماری و مرگ و میر قابل پیشگیری است.
اگرچه تقریباً نیمی از افرادی که سیگار می‌کشند هر سال سعی می‌کنند سیگار را ترک کنند، اما از هر 20 نفری که بدون حمایت سیگار را ترک می‌کنند، تنها یک نفر به مدت حداقل شش ماه سیگار نمی کشد.
از همه بیماران، از جمله کودکان و نوجوانان مدرسه‌ای، باید پرسید که آیا سیگار می‌کشند یا خیر و درمان‌های مبتنی بر شواهد برای ترک سیگار ارائه داد.
استفاده از چارچوب: پرسیدن، توصیه کردن، ارزیابی کردن، کمک کردن، و برنامه ریزی برای اقدامات لازم، می تواند به پزشکان در ترویج ترک سیگار کمک کند.
مطالعات بالینی نشان داده‌اند که ترکیب دارودرمانی با استراتژی‌های رفتاری مؤثر به طور قابل‌توجهی مؤثرتر از هر یک از این رویکردها به تنهایی است.
دارو درمانی تایید شده توسط سازمان غذا و دارو برای ترک سیگار شامل درمان جایگزین نیکوتین، بوپروپیون و وارنیکلین است.
استفاده طولانی مدت (بیشتر از 12 هفته) از یک درمان کنترل کننده (وارنیکلین، بوپروپیون، یا چسب نیکوتین) با نرخ ترک مداوم به طور قابل توجهی بالاتر و نرخ عود کمتر نسبت به استفاده استاندارد (شش تا 12 هفته) همراه است.
سیگارهای الکترونیکی توسط سازمان غذا و دارو برای ترک سیگار تایید نشده اند و شواهدی که از مزایای آنها حمایت می کند، قطعی نیست.
غربالگری سرطان ریه برای بزرگسالان 50 تا 80 ساله که سابقه 20 بسته سال مصرف سیگار دارند و در حال حاضر سیگار می کشند یا در 15 سال گذشته آن را ترک کرده اند توصیه می شود.
غربالگری سرطان ریه باید با ابزار و درمان ترک سیگار ترکیب شود.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی