عواقب پس ازکووید حاد به عنوان کووید طولانی شناخته می شود، که تقریباً 10٪ تا 30٪ از صدها میلیون نفری را که به کووید حاد مبتلا شده اند را تحت تأثیر قرار می دهد.
کووید طولانی مدت را به عنوان وجود علائم جدید، بازگشتی یا مداوم مرتبط با کووید-19 حاد که بیش از 28 روز باقی می‌مانند، تعریف می‌کند.
تشخیص کووید طولانی می‌تواند بر اساس تشخیص بالینی قبلی کووید باشد و برای تأیید عفونت نیازی به واکنش زنجیره‌ای پلیمراز مثبت یا نتیجه آزمایش آنتی‌ژن ندارد.
بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت طیف وسیعی از علائم، از جمله درد شکم، آنوسمی، درد قفسه سینه، اختلال شناختی (مه مغزی)، سرگیجه، تنگی نفس، خستگی، سردرد، بی خوابی، تغییرات خلقی، تپش قلب، پارستزی و ضعف پس از ورزش و فعالیت بدنی را گزارش می کنند.
تظاهرات متغیر است و علائم می تواند نوسان داشته باشد یا ادامه یابد و عود کند و بهبود یابد.
رویکرد تشخیصی این است که کووید طولانی را از عوارض حاد کووید، بیماری های همراه قبلی، آشکارسازی بیماری های قبلی، عفونت مجدد، نگرانی ها ازعفونت حاد جدید و عوارض بیماری طول کشیده، بستری شدن در بیمارستان یا ایزوله شدن، متمایز کند.
بسیاری از علائم نشان‌دهنده کووید طولانی معمولاً در سطح مراقبت‌های اولیه دیده می‌شوند و مدیریت بیماری را می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی تثبیت‌شده و مراقبت‌های حمایتی بهبود بخشید.
اگرچه چندین دارو برای درمان خستگی ناشی از کووید طولانی مدت پیشنهاد شده است، شواهدی مبنی بر استفاده از آنها در حال حاضر وجود ندارد.
استراتژی های درمان جامع برای کووید طولانی مدت شامل بحث در مورد میزان و صرفه جویی در مصرف انرژی روزانه، برنامه‌های بازگشت مرحله‌ای به فعالیت فردی، هدایت‌شده بر اساس علائم؛ حفظ هیدراتاسیون کافی و رژیم غذایی سالم؛ و درمان بیماری های زمینه ای است.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
