تعداد زیادی از افراد جامعه محصولات تنباکو را استفاده می کنند.
استعمال سیگار علیرغم اثرات شناخته شده آن بر سلامت، علت اصلی بیماری و مرگ و میر قابل پیشگیری است.
اگرچه تقریباً نیمی از افرادی که سیگار می‌کشند هر سال سعی می‌کنند سیگار را ترک کنند، اما از هر 20 نفری که بدون حمایت سیگار را ترک می‌کنند، تنها یک نفر به مدت حداقل شش ماه سیگار نمی کشد.
از همه بیماران، از جمله کودکان و نوجوانان مدرسه‌ای، باید پرسید که آیا سیگار می‌کشند یا خیر و درمان‌های مبتنی بر شواهد برای ترک سیگار ارائه داد.
استفاده از چارچوب: پرسیدن، توصیه کردن، ارزیابی کردن، کمک کردن، و برنامه ریزی برای اقدامات لازم، می تواند به پزشکان در ترویج ترک سیگار کمک کند.
مطالعات بالینی نشان داده‌اند که ترکیب دارودرمانی با استراتژی‌های رفتاری مؤثر به طور قابل‌توجهی مؤثرتر از هر یک از این رویکردها به تنهایی است.
دارو درمانی تایید شده توسط سازمان غذا و دارو برای ترک سیگار شامل درمان جایگزین نیکوتین، بوپروپیون و وارنیکلین است.
استفاده طولانی مدت (بیشتر از 12 هفته) از یک درمان کنترل کننده (وارنیکلین، بوپروپیون، یا چسب نیکوتین) با نرخ ترک مداوم به طور قابل توجهی بالاتر و نرخ عود کمتر نسبت به استفاده استاندارد (شش تا 12 هفته) همراه است.
سیگارهای الکترونیکی توسط سازمان غذا و دارو برای ترک سیگار تایید نشده اند و شواهدی که از مزایای آنها حمایت می کند، قطعی نیست.
غربالگری سرطان ریه برای بزرگسالان 50 تا 80 ساله که سابقه 20 بسته سال مصرف سیگار دارند و در حال حاضر سیگار می کشند یا در 15 سال گذشته آن را ترک کرده اند توصیه می شود.
غربالگری سرطان ریه باید با ابزار و درمان ترک سیگار ترکیب شود.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
