لنگیدن یک انحراف از الگوی راه رفتن طبیعی است که در حدود 80 درصد موارد درد به عنوان یکی از ویژگی‌های آن بروز می‌کند.
تشخیص افتراقی گسترده است و شامل علل مادرزادی/رشدی، عفونی، التهابی، تروماتیک (از جمله غیرتصادفی) و کمتر شایع، نئوپلاستیک است.
سینوویت گذرا مفصل ران علت لنگیدن (در غیاب تروما) در 80 تا 85 درصد کودکان است.
می توان آن را از آرتریت سپتیک لگن با فقدان تب یا ظاهر بیمارگونه و با یافته های آزمایشگاهی افتراق داد که نشانگرهای التهابی و تعداد گلبولهای سفید خون یا طبیعی هستند یا کمی افزایش یافته اند.
در صورت شک به آرتریت سپتیک، آسپیراسیون مفصل باید فوراً با کمک اولتراسوند انجام شود و مایع آسپیره شده برای رنگ‌آمیزی گرم، کشت و شمارش سلول ارسال شود.
سابقه بیمار، مانند زایمان بریچ در هنگام تولد، و اختلاف طول پا در معاینه فیزیکی ممکن است نشان دهنده دیسپلازی رشدی مفصل ران باشد.
دردی که عمدتاً در شب گزارش می شود، می تواند در نئوپلاسم ها رخ دهد.
درد لگن در نوجوانی که اضافه وزن دارد یا چاقی دارد ممکن است نشان دهنده لغزش اپی فیز سر استخوان ران باشد.
درد زانو در یک نوجوان فعال ممکن است نشان دهنده بیماری ازگود-شلاتر باشد.
رادیوگرافی تغییرات دژنراتیو سر استخوان ران را در بیماری Legg-Calvé-Perthes (نکروز آواسکولار سر فمور) نشان می دهد.
ناهنجاری های مغز استخوان نشان داده شده در تصویربرداری ام آر آی نشان دهنده آرتریت سپتیک است.
اگر مشکوک به عفونت یا بدخیمی باشیم، باید شمارش کامل خون با افتراق گلبولهای سفید،و ESR و CRP اندازه گیری شود.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
