درد حاد شانه که کمتر از شش ماه طول می کشد، یک علت رایج مراجعه به مطب مراقبت های اولیه است.
آسیب های شانه می تواند شامل هر یک از چهار مفصل شانه، روتاتور کاف، ساختارهای عصبی عروقی، شکستگی ترقوه یا بازو و آناتومی مجاور باشد.
بیشتر آسیب‌های حاد شانه در اثر سقوط یا ضربه مستقیم در ورزش ایجاد می‌شود.
شایع ترین آسیب شانه که در مراقبت های اولیه دیده می شود، بیماری مفصل آکرومیوکلاویکولار و گلنوهومرال و آسیب روتاتور کاف است.
گرفتن یک شرح حال جامع و معاینه فیزیکی دقیق برای شناسایی مکانیسم آسیب، محل آسیب و تعیین اینکه آیا مداخله جراحی لازم است یا خیر، مهم است.
اکثر بیماران مبتلا به آسیب های حاد شانه را می توان به صورت محافظه کارانه با استفاده ازباند آویز و شرکت در یک برنامه توانبخشی اسکلتی عضلانی هدفمند درمان کرد.
جراحی ممکن است برای درمان شکستگی یک سوم میانی ترقوه و پیچ خوردگی درجه 3 مفصل آکرومیوکلاویکولار در افراد فعال، دررفتگی گلنوهومرال برای اولین بار در ورزشکاران جوان و افراد با پارگی کامل روتاتور کاف در نظر گرفته شود.
جراحی برای انواع اسیب های درجه 4 و 5 و 6 مفصل آکرومیوکلاویکولار یا شکستگی های جابجا شده یا ناپایدار پروگزیمال هومروس اندیکاسیون دارد.
ارجاع فوری جراحی برای دررفتگی های خلفی استرنوکلاویکولار اندیکاسیون دارد.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی
دکتر بابک قلعه باغی
